Ομοιοπαθητική αντί αντιβιοτικών;

Η σημερινή κατάχρηση στα αντιβιοτικά

Τα αντιβιοτικά μπορεί να παρέχουν συμπτωματική θεραπεία, αλλά οι άνθρωποι που τα λαμβάνουν, τείνουν να έχουν υποτροπιάζουσες λοιμώξεις. Στην αντίπερα όχθη, η ομοιοπαθητική ιατρική δεν έχει ως στόχο να θεραπεύσει το σύμπτωμα αλλά να πώς να ενδυναμωθεί το ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπου.

Με την ανακάλυψή τους, το 1940, τα αντιβιοτικά μείωσαν σημαντικά τα προβλήματα και τους θανάτους από τις μολυσματικές ασθένειες που προκαλούνται από βακτηρίδια. Ωστόσο, κατά το πέρασμα των δεκαετιών, σχεδόν όλα τα κλινικώς σημαντικά μικρόβια σε όλο τον κόσμο έχουν αποκτήσει αντοχή στα αντιβιοτικά. Οι δύο κύριοι λόγοι γι αυτό είναι, πρώτον, η αυξανόμενη και αδιάκριτη χρήση των ισχυρών, ευρέος φάσματος αντιβιοτικών για την αντιμετώπιση κοινών λοιμώξεων, και, δεύτερον, η ακατάλληλη χρήση των αντιβιοτικών σε ανάρμοστες καταστάσεις, όπως στη θεραπεία ιογενών λοιμώξεων (π.χ., το κοινό κρυολόγημα). Η αντοχή στα αντιβιοτικά, η οποία θεωρείται ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα της δημόσιας υγείας, έχει οδηγήσει σε νοσοκομειακές λοιμώξεις που προκαλούν περίπου 37.000 θανάτους στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε. Ε.) κάθε χρόνο.

H ανθεκτικότητα των μικροβίων συνιστά σοβαρότατο πρόβλημα ασθενειών στην Ε.Ε., και ήδη τα σημάδια δείχνουν πως θα γίνει ακόμα πιο οξύ στο μέλλον. Έως πρόσφατα, οι προσπάθειες έρευνας και ανάπτυξης παρείχαν νέα φάρμακα εγκαίρως για την αντιμετώπιση βακτηριδίων τα οποία αποκτούσαν αντίσταση στα παλαιότερα αντιβιοτικά. Αυτό όμως δεν συμβαίνει πια. Η πιθανή άμεση κρίση είναι το αποτέλεσμα σημαντικής μείωσης στο τμήμα ανάπτυξης και έρευνας, ενώ ταυτόχρονα αυξάνεται η επικράτηση των ανθεκτικών μικροβίων. Η «πηγή» των αντιβιοτικών στερεύει. Οι μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες έχουν πλέον χάσει το ενδιαφέρον τους στην αγορά αντιβιοτικών, γιατί αυτά τα νέα αντιβιοτικά δεν είναι τόσο προσοδοφόρα όσο τα φάρμακα τα οποία χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση χρόνιων ασθενειών και όσο τα φάρμακα που σχετίζονται με τον τρόπο ζωής.

Επίθεση στα μικρόβια ή ενίσχυση της άμυνας του οργανισμού;

Η μοντέρνα δυτική Ιατρική άρχισε να αναπτύσσεται γρήγορα προς τα τέλη του 19ου αιώνα, ειδικά μετά την ανακάλυψη των βακτηριδίων ως σημαντική αιτία για τις ασθένειες. Αρχικά υπήρχαν δύο αντίθετες προσεγγίσεις για τα μικρόβια και την παθογένεια των λοιμώξεων. Στη Γερμανία ήταν οι ιδέες του Ρόμπερτ Κοχ (οι μικροοργανισμοί ήταν οι πιο επικίνδυνοι εχθροί του ανθρώπινου είδους) εναντίον αυτών του Maxvon Pettenkofer (κακή υγιεινή ως η κύρια αιτία). Μια παρόμοια γνωστή ιστορική διαμάχη έλαβε μέρος και στη Γαλλία, μεταξύ του Παστέρ (το μικρόβιο ως η κύρια αιτία) και του Claude Bernard (το μικρόβιο παίζει μικρό ρόλο, αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι το υπόβαθρο). Τελικά, οι απόψεις των Παστέρ και Κοχ κυριάρχησαν, και υπήρξε ο εστιασμός στην καταπολέμηση των ασθενειών μέσω της εξολόθρευσης των μικροβίων.

Στην πραγματικότητα, μια λοίμωξη είναι το αποτέλεσμα δύο παραγόντων: αφενός της έκθεσης σε ένα παθογόνο αίτιο και αφετέρου της ευαισθησίας του ατόμου σε αυτόν τον παράγοντα. Από αυτήν τη σκοπιά, τα βακτήρια και οι ιοί δεν είναι η απόλυτη αιτία για μια ασθένεια, αλλά ένας συνπαράγοντας προς την ασθένεια. Αυτό σημαίνει επίσης ότι η λήψη ενός συμβατικού αντιβιοτικού μπορεί να εξαλείψει τον παθογόνο παράγοντα, αλλά δεν κάνει τίποτα για να δυναμώσει το ανοσοποιητικό σύστημα του ατόμου. Επιπρόσθετα, υπάρχουν
στοιχεία που δείχνουν ότι τα αντιβιοτικά αυξάνουν τη συχνότητα του άσθματος και των αλλεργιών. 

Τα παιδιά τα οποία λαμβάνουν αντιβιοτικά τούς πρώτους έξι μήνες της ζωής τους, είναι τρεις φορές πιο πιθανό ότι θα αναπτύξουν αλλεργίες (προς ζώα, γρασίδι, γύρη, ακάρεα σκόνης), και στην περίπτωση των ευρέος φάσματος αντιβιοτικών, ακόμα και 8,9 φορές πιο πιθανό να εμφανίσουν άσθμα.

Οι μελέτες δείχνουν ότι η Ομοιοπαθητική είναι αποτελεσματική

Τα αντιβιοτικά μπορεί να παρέχουν συμπτωματική θεραπεία, αλλά οι άνθρωποι που τα λαμβάνουν, τείνουν να έχουν υποτροπιάζουσες λοιμώξεις. Αντίθετα, οι ομοιοπαθητικοί γιατροί γνωρίζουν εκ πείρας τους ότι πολλοί άνθρωποι που υποφέρουν από λοιμώξεις μπορούν να βοηθηθούν από την Ομοιοπαθητική, και ότι είναι πιο σημαντικό να ενδυναμωθεί το ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπου. Οι επιστημονικές μελέτες στη χρήση της Ομοιοπαθητικής ως εναλλακτικής επιλογής των αντιβιοτικών αφορούν κυρίως τις λοιμώξεις του
αναπνευστικού συστήματος και του έσω ωτός. Μια διεθνής observational μελέτη, στην οποία καταγράφηκαν 5.000 ασθενείς με προβλήματα του ανωτέρου αναπνευστικού, του κατωτέρου αναπνευστικού ή με προβλήματα ωτών, ανέδειξε πως το 83% των ασθενών που λάμβαναν ομοιοπαθητικά φάρμακα βελτιώθηκε, ενώ μόνο το 68% από αυτούς που λάμβαναν συμβατικά φάρμακα είχαν παρόμοια βελτίωση. Οι άνθρωποι που λάμβαναν ομοιοπαθητικά φάρμακα είχαν πιο γρήγορη βελτίωση (67,3%) απ ό,τι όσοι λάμβαναν συμβατικά φάρμακα (56,6%).

του Αριστοτέλη Βάθη, Ιατρός Ομοιοπαθητικός-Βιοχημικός