Το Φυσικό Σύστημα Ανακύκλωσης του Σώματος σας

Το προσδόκιμο ζωής μετά την ηλικία των 70 ετών συνεχίζει να αυξάνεται, όπως και ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν με χρόνιες ασθένειες που σχετίζονται με την ηλικία και παρεμποδίζουν τις καθημερινές δραστηριότητες. Ωστόσο, έχει σημειωθεί ελάχιστη πρόοδος στην ανακάλυψη σχετικών οδών που στηρίζουν τη λειτουργική έκπτωση και τις χρόνιες ασθένειες που εμφανίζονται με την πάροδο του χρόνου.

Η μακροζωία προήλθε ως αποτέλεσμα γονιδίων που επιλέχθηκαν για τη συμβολή τους στην επιβίωση του οργανισμού μέχρι την ηλικία της αναπαραγωγής. Η γήρανση δεν είναι αποτέλεσμα της εξέλιξης. Μάλλον, είναι το αποτέλεσμα στοχαστικών ή/και τυχαίων περιστατικών που πιθανότατα ξεκινούν κατά τη διάρκεια των αναπαραγωγικά ενεργών ετών.

Οι ερευνητές εξηγούν μια τέτοια μέθοδο με την οποία τα κύτταρα επιδιορθώνουν τα τραυματισμένα λυσοσώματα, οργανίδια που συμβάλλουν στη βιολογική διάρκεια ζωής ανακυκλώνοντας τα απόβλητα. Η ανακάλυψη αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός στην κατανόηση και τη θεραπεία ασθενειών που σχετίζονται με την ηλικία που προκαλούνται από διαρρέοντα λυσοσώματα.

Τι είναι το λυσόσωμα;

Τα λυσοσώματα είναι οργανίδια εγκλεισμένα στη μεμβράνη που περιέχουν μια ποικιλία ενζύμων που μπορεί να αποικοδομήσουν διάφορες μορφές βιολογικών πολυμερών, συμπεριλαμβανομένων πρωτεϊνών, νουκλεϊκών οξέων, υδατανθράκων και λιπιδίων. Τα λυσοσώματα χρησιμεύουν ως το πεπτικό σύστημα του κυττάρου, αποικοδομώντας το υλικό που εισάγεται από έξω από το κύτταρο καθώς και αφομοιώνοντας τα ξεπερασμένα συστατικά του ίδιου του κυττάρου.

Τα λυσοσώματα είναι ορατά ως πυκνά σφαιρικά κενοτόπια στην πιο βασική τους μορφή, αν και μπορεί να ποικίλλουν σημαντικά σε μέγεθος και σχήμα λόγω αλλαγών στα υλικά που λαμβάνονται για την πέψη. Έτσι, τα λυσοσώματα είναι μορφολογικά ποικίλα οργανίδια με την ίδια λειτουργία της πέψης ενδοκυτταρικών ουσιών.

Πώς σχετίζονται με τη γήρανση;

Η καταστροφή των λυσοσωμάτων είναι χαρακτηριστικό της γήρανσης και πολλών ασθενειών, συμπεριλαμβανομένων των νευροεκφυλιστικών ασθενειών όπως το Αλτσχάιμερ.
Τα λυσοσώματα χρησιμεύουν ως το «σύστημα ανακύκλωσης» του κυττάρου, συμπεριλαμβανομένων των πεπτικών ενζύμων που αποσυνθέτουν τα μοριακά απόβλητα ενώ τα εμποδίζουν να βλάψουν άλλα τμήματα του κυττάρου.

Ενώ μπορεί να προκύψει δυσλειτουργία όταν αυτά τα κυτταρικά υπολείμματα ανακυκλώνονται, ένα υγιές κύτταρο διορθώνει γρήγορα τη βλάβη. Τα μικρά κατάγματα στη μεμβράνη του λυσοσώματος πιστεύεται ότι επουλώνονται γρήγορα σε υγιείς ανθρώπους μέσω της οδού PITT.
Ωστόσο, εάν η βλάβη είναι πολύ σοβαρή ή η οδός επιδιόρθωσης είναι εξασθενημένη (λόγω γήρανσης ή ασθένειας), σχηματίζονται λυσοσώματα που διαρρέουν. Η απελευθέρωση ινιδίων  από κατεστραμμένα λυσοσώματα είναι μια κρίσιμη φάση στην εξέλιξη της νόσου του Αλτσχάιμερ. Όταν αφαιρέθηκε το πρώτο ένζυμο στο σύστημα, το PI4K2A, η εξάπλωση των ινιδίων ταυ αυξήθηκε σημαντικά, υποδεικνύοντας ότι οι ανωμαλίες στην οδό PITT μπορεί να συμβάλλουν στην ανάπτυξη της νόσου του Αλτσχάιμερ.

Συμπέρασμα

Η γήρανση δεν είναι το αποτέλεσμα της εξέλιξης, αλλά τυχαίων γεγονότων που πιθανότατα ξεκινούν κατά τη διάρκεια των αναπαραγωγικά ενεργών ετών.
Οι ερευνητές περιγράφουν γιατί η επιδιόρθωση τραυματισμένων λυσοσωμάτων, οργανιδίων που συμβάλλουν στη βιολογική ζωή με την ανακύκλωση των απορριμμάτων μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να ζήσουν μεγαλύτερη ζωή. Η ανακάλυψη προσφέρει μια ουσιαστική πρόοδο στην κατανόηση και τη θεραπεία των διαταραχών που σχετίζονται με την ηλικία που προκαλούνται από διαρρέοντα λυσοσώματα.

Μελέτη: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5081277/