Αγγελική (Angelica)
Άλλες ονομασίες: Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας την αποκαλούν «Νεροκάλαμο».
Πού βρίσκεται: Σε μέρη δασώδη, σκιερά και κυρίως υγρά.
Τι και πότε συλλέγεται: Τα φύλλα στην αρχή του καλοκαιριού και η ρίζα στο τέλος του φθινοπώρου του πρώτου έτους.
Γεύση: Γλυκιά και δυνατή, προκαλεί αίσθηση ξηρασίας και καψίματος στο στόμα.
Ιδιαιτερότητα: Η ονομασία του αποδίδεται, σύμφωνα με την παράδοση, στον άγγελο που φανέρωσε σε κάποιο μοναχό τις θεραπευτικές ιδιότητες του φυτού κατά της πανούκλας και τη μετέπειτα σύνδεσή του με την ίαση λοιμωδών νόσων. Σήμερα χρησιμοποιείται ευρέως στη διακοσμητική ζαχαροπλαστική και στην παρασκευή λικέρ, με πιο γνωστό τη βενεδικτίνη.
Βασικές θεραπευτικές ιδιότητες:
ü Ως έγχυμα, με χρήση των φύλλων, συστήνεται για τη δυσπεψία.
ü Ως αφέψημα, με χρήση των φύλλων, χρησιμοποιείται για τη δυσπεψία, τα βρογχικά προβλήματα, το βήχα, τον πυρετό και την πλευρίτιδα, ενώ με χρήση της ρίζας για την αναιμία, τη δυσμηνόρροια και τις διαταραχές του κύκλου, τη δυσκοιλιότητα και την τόνωση των εγκύων μετά τη γέννα.
ü Ως κατάπλασμα, με χρήση των φύλλων, είναι θεραπευτική για τους μώλωπες. Έχει επίσης ιδιότητες αντιμυκητιακές και αντιβακτηριακές.
Περιγραφή: Διετές, αρωματικό, με ύψος έως δύο μέτρα.
Άνθη: Μικρά, άσπρα - πρασινωπά, σχηματίζουν «ομπρέλα».
Φύλλα: Μεγάλα, αρωματικά, πτεροειδή, φωτεινού πράσινου χρώματος.
Καρποί: Ωοειδείς και μακρουλοί.
Βλαστός: Κυλινδρικός, γραμμωτός, με διακλαδώσεις και κορυφές.
Ρίζα: Μεγάλη, χοντρή, σκεπασμένη με κλωστές, περιέχει υγρό στη σύνθεση του οποίου περιλαμβάνεται πτητικό έλαιο και πτητικό οξύ.
Επισήμανση: Όταν ξεραθεί το φυτό, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παρασκευή καταπλάσματος. Να αποφεύγεται, επίσης, η τακτική χρήση της Αγγελικής από εγκύους και διαβητικούς. Προσοχή χρειάζεται και στις περιπτώσεις εξωτερικής της χρήσης, σε συνδυασμό με έκθεση στον ήλιο, εξαιτίας της πιθανότητας αύξησης της φωτοευαισθησίας.
