Η χλωρίνη θεωρείται επικίνδυνη για μεγάλους και παιδιά

Αυτό που έσωσε την ανθρωπότητα από παλιότερες ασθένειες, όπως η χολέρα, ο
τύφος, η γαστρεντερίτιδα κ.λ.π., έρχεται σήµερα να µας καταδικάσει σε πολύ
µεγαλύτερες ασθένειες όπως: καρκίνο, νεφρικές παθήσεις και σε πολλές άλλες
εκφυλιστικές ασθένειες.

Η χλωρίωση είναι η βασική απολυμαντική διεργασία κατά
την επεξεργασία του πόσιμου νερού. Πολύ μεγάλες ποσότητες χλωρίου
διοχετεύονται στο φυσικό νερό που έρχεται από τους ταμιευτήρες προκειμένου να
καταστραφούν οι παθογόνοι μικροοργανισμοί που η παρουσία τους στα νερά των
αποταμιευτήρων τις τελευταίες δεκαετίες είναι ανησυχητικά μεγάλη, γεγονός
ενδεικτικό της πιθανής εισροής αστικών αποχετευτικών υδάτων.

Το χλώριο λοιπόν, όπως έχει αποδειχθεί πλέον, όταν µπαίνει στο νερό αντιδρά µε διάφορα οργανικά
στοιχεία του νερού και δηµιουργεί πολλές επικίνδυνες ενώσεις όπως το
χλωροφόρµιο που ευθύνεται κατά µεγάλο ποσοστό στη δηµιουργία των ανωτέρω
ασθενειών. Αυτό συµβαίνει ακόµη και στη περίπτωση που δεν υπάρχουν οργανικά
στοιχεία στο νερό, αφού, όταν πίνουµε χλωριωµένο νερό, δηµιουργούνται µέσα στο
στοµάχι µας αυτές οι επικίνδυνες χηµικές ενώσεις, από τα οργανικά υπολείµµατα
των τροφών.

Οι αρνητικές επιπτώσεις του χλωρίου στην υγεία µας
Ο αρχικός ενθουσιασµός των πλεονεκτηµάτων της χλωρίωσης και η µέχρι πριν
κάποιες δεκαετίες άγνοια των επιπτώσεων της υπερχλωρίωσης, κλονίστηκε µετά
την διαπίστωση ότι η µέθοδος δεν είναι τελείως αβλαβής αλλά µπορεί ορισµένες
φορές να καταστεί δηλητηριώδης για την ανθρώπινη υγεία. Κατά τη διάρκεια των
τελευταίων 25 ετών, οι επιστήµονες έχουν ανακαλύψει ότι ενώ το χλώριο σκοτώνει
τα µικρόβια, αντιδρά επίσης µε την οργανική ουσία που υπάρχει στο νερό για να
σχηµατίσει κάποιες τοξικές χηµικές ουσίες που αποκαλούνται
οργανοχλωρoπαράγωγα , ενώσεις που ανήκουν σε µια ευρύτερη κατηγορία
ενώσεων τα τριαλογονοµεθάνια (THM’s) . Μέχρι σήµερα, αρκετά γνωστά THM’s
έχουν βρεθεί στο πόσιµο νερό αλλά πολλές φορές ότι ο αριθµός τους είναι χηµικά
µη αναγνωρισµένος. Η επιδηµιολογική έρευνα επίσης άµεσα έχει συνδέσει το
χλωριωµένο πόσιµο νερό µε τον καρκίνο και τις αποβολές. Πολλές λίµνες και
ποταµοί είναι πλούσιοι σε αόρατη οργανική ουσία που προέρχεται από την
αποσύνθεση των φύλλων και των αλγών, από την αποσύνθεση των νεκρών
οργανισµών (ψάρια, µικρόβια κλπ), τις περιττωµατικές ουσίες που
απελευθερώνουν οι µεγαλοοργανισµοί των νερών, τις απορροές οργανικών
λυµάτων (π.χ. αστικά απόβλητα), αλλά και το χώµα (χουµικά και φουλβικά οξέα), τα
λίπη και έλαια που µπορούν να υπεισέλθουν στο νερό κλπ .

Τρόποι αντιµετώπισης του προβλήµατος

Η ανάγκη της προστασίας της υγείας µας από τα παθογόνα µικρόβια που µπορεί
να εισχωρήσουν στο νερό, επιβάλει την εφαρµογή αποτελεσµατικών µεθόδων
απολύµανσης, από τη µία, οι κίνδυνοι όµως από την παρουσία αυξηµένων
συγκεντρώσεων υπολειµµατικού χλωρίου στο πόσιµο νερό, από την άλλη,
καθιστούν την διαδικασία χλωρίωσης του νερού, όχι τόσο απλή υπόθεση, όπως την
αντιµετωπίζουν πολλοί από τους υπεύθυνους ύδρευσης. Κατ’ αρχήν, θα πρέπει να
εξετάζονται ασφαλέστερες για την υγεία του καταναλωτή µέθοδοι απολύµανσης,
όπως η χρήση ακτινοβολίας, το όζον, ή εναλλακτικές µορφές απολυµαντικών µε
βάση το χλώριο όπως το διοξείδιο του χλωρίου, οι χλωραµίνες κλπ. Για υφάλµυρα
νερά, (όπως λ.χ. το νερό του Πολεοδοµικού συγκροτήµατος του Βόλου, που για
µεγάλα χρονικά διαστήµατα του έτους είναι υφάλµυρο) και περιέχουν αυξηµένες
συγκεντρώσεις βρωµιούχων, η απολύµανση µε όζον δεν ενδείκνυται, διότι τα
παραπροιόντα της αντίδρασης του όζοντος µε τα βρωµιούχα (βρωµικά ιόντα) είναι
εξόχως τοξικά και καρκινογόνα, ενδεχοµένως περισσότερο ακόµα και από αυτά
ακόµα τα παραπροιόντα της χλωρίωσης.

Για να επιτευχθούν οι παραπάνω στόχοι, δεδοµένου ότι το χλώριο δεν είναι µια
σταθερή ουσία µέσα στο νερό και η συγκέντρωσή του µεταβάλλεται για πολλούς
λόγους από στιγµή σε στιγµή µέσα σε ένα δίκτυο ύδρευσης , θα πρέπει να
υπάρχουν αυτοµατοποιηµένες διατάξεις αναφοράς – ελέγχου της ποσότητας του
προστιθεµένου χλωρίου, σε διάφορα σηµεία (κύρια και δευτερεύοντα) ανάλογα µε
την δοµή του δικτύου διανοµής του νερού και την πολυπλοκότητα του δικτύου
ύδρευσης. Η χρήση οικιακών φίλτρων ενεργού άνθρακα, αµέσως πρίν το κρουνό
κατανάλωσης νερού, αποτελεί µια λύση προστασίας σε ικανοποιητικό βαθµό από
το χλώριο.

Συμπερασματικά, η χλωρίωση του νερού είναι μεν απαραίτητη για την προστασία
της δημόσιας υγείας, εν τούτοις, όμως, δεν είμαστε πια αναγκασμένοι να πίνουμε
το νερό όπως μας διανέμεται. Πάντως καλό είναι να βάλετε το νερό πριν το πιείτε
σε μια γυάλινη κανάτα και το χλώριο θα εξατμιστεί εάν το αφήσετε για 1-2 ώρες.

 Χλωρίνη και παιδιά

Η χλωρίνη μπορεί να σκοτώνει τα μικρόβια και να καθαρίζει τους λεκέδες, αλλά
έχει και παρενέργειες στην υγεία των παιδιών. Η παθητική έκθεση των παιδιών στη
χλωρίνη, όταν χρησιμοποιείται στο σπίτι τους ή στο σχολείο τους ως καθαριστικό,
αυξάνει την πιθανότητα κάποιας λοίμωξης στον οργανισμό τους.
Οι γονείς των παιδιών απάντησαν σε ερωτηματολόγια για τη συχνότητα
λοιμώξεων στα παιδιά τους (γρίπη, βρογχίτιδα, ωτίτιδα, πνευμονία, ιγμορίτιδα,
αμυγδαλίτιδα κ.ά.), καθώς και για το πόσο συχνά χρησιμοποιούσαν χλωρίνη για να
καθαρίσουν το σπίτι τους. Το συμπέρασμα ήταν ότι όσο περισσότερο ένα παιδί
εκτίθεται στο σπίτι ή του στο σχολείο του στη χλωρίνη, τόσο συχνότερα παθαίνει
κάποια λοίμωξη, ιδίως γρίπη και αμυγδαλίτιδα (αύξηση κινδύνου 20% και 35%
αντίστοιχα). Η χλωρίνη θεωρείται ότι, κατά τη διαδικασία του καθαρισμού,
εισχωρεί ως πτητική χημική ουσία στον οργανισμό μέσω των πνευμόνων,

πυροδοτώντας φλεγμονές και καταστέλλοντας τη δράση του ανοσοποιητικού
συστήματος.