ΜΟΥΡΑΤΙΔΟΥ ΜΑΡΙΑ - ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΑΘΛΗΤΡΙΑ ΕΜΠΟΔΙΩΝ

της Γεωργίας Μεγαρίτη

"Η δύναμη της θέλησης ομορφαίνει τους ανθρώπους ενώ οι άνθρωποι αποκτούν δύναμη και ομορφιά από τη θέλησή τους."

Κάπως έτσι επιθυμώ να ξεκινήσω μια κουβέντα,  με όχι μια οποιαδήποτε αθλήτρια,  ώστε η δική σας δύναμη να εμπνεύσει τους αναγνώστες μας να θελήσουν.. για ό,τι θεωρούν ακατόρθωτο και να εμπνευστούν από εσάς.

Η κυρία Μαρία Μουρατίδου έχει στεφθεί πρωταθλήτρια εμποδίων και μήκους και έσπασε εκτός από τα όρια της αθλητικής της επιτυχίας και τα όρια που θέτουν πολλοί από εμάς,  τα ηλικιακά όρια.  

Και αυτό το αναφέρω γιατί η μακροζωία είναι συνυφασμένη με την καλή υγεία και την ευημερία. Σε τέτοιες περιπτώσεις το υπόδειγμα για τους άλλους είναι ότι ο άνθρωπος όλα τα μπορεί και κανένας παράγοντας δεν τον περιορίζει όταν φροντίζουμε και έχουμε υγεία και στόχους. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με μια κλασική ερώτηση αλλά σημαντική για να ακολουθήσουν και οι υπόλοιπες.

Κυρία Μουρατίδου πόσο ετών είστε;

Το κοντέρ της ζωής μου μετράει 56 χρόνια

Πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε με το μήκος και μετά με τα εμπόδια; Τι σας παρακίνησε να ασχοληθείτε με τους Βαλκανικούς αγώνες Βετεράνο και σε ποια ηλικία;

Ο αθλητισμός έχω την αίσθηση πια ότι είναι μέσα στο αίμα μου, ρέει μαζί μου από την ώρα που γεννήθηκα. Από πολύ μικρή ηλικία μπήκα σε αυτό το μαγευτικό κόσμο του αθλητισμού, δοκιμάστικα και πρωταγωνίστησα σε διάφορα αθλήματα. Αυτή η αγάπη έγινε και το επάγγελμά μου είμαι καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής και ως εκ τούτου η "Διά βίου άθληση" είναι μονόδρομος. Η ενασχόληση με τον διαχρονικό αθλητισμό ήρθε τυχαία, μία φίλη μου μου πρότεινε να ακολουθήσω την Εθνική ομάδα βετεράνων στη Στάρα Ζαγόρα της Βουλγαρίας το 2017. Αποφάσισα να ασχοληθώ με ταχύτητες γιατί στο παρελθόν ήμουν αθλήτρια μικρών αποστάσεων επειδή όμως θέλω να προκαλώ τον εαυτό μου και να βάζω νέους στόχους για αυτό το λόγο αποφάσισα να ασχοληθώ όχι με το αγώνισμα των ταχυτήτων μόνο αλλά και με τά εμπόδια έγινα εμποδίστρια λοιπόν στα 50 μου χρόνια. 

Στην πορεία της ζωής σας τι προβλήματα συναντήσατε και αντιμετωπίσατε;

Στον πρωταθλητισμό οι χαρές είναι λιγότερες από τις λύπες, η επιμονή η υπομονή και το πείσμα πρέπει να περισσεύουν για να γευτείς τις χαρές και τις επιτυχίες. Ο πόνος ο σωματικός και ο ψυχικός όμως ως δια μαγείας εξαφανίζεται την ώρα που στέκομαι στην εκκίνηση την ώρα που βλέπω τα εμπόδια μπροστά μου και είμαι ευγνώμων για αυτό. Δυστυχώς όμως στην Ελλάδα όλοι εμείς οι ηλικιακά μεγάλοι αθλητές βιώνουμε τον ρατσισμό και την στερεοτυπική αντίληψη της ημερομηνίας λήξης του πρωταθλητισμού, δεν υπάρχει στήριξη από το επίσημο κράτος δεν έχουμε τη δυνατότητα να χρησιμοποιούμε τα στάδια και τις αίθουσες για εκγύμναση όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες δεν είμαστε υπολογίσιμη αθλητική δύναμη παρόλο που με δικά μας έξοδα συμμετέχουμε σε διεθνείς διοργανώσεις και φέρνουμε μετάλλια και ρεκόρ αναδεικνύουν στη χώρα μας.

Περιγράψτε μας μια καθημερινή σας ρουτίνα (τρόπος ζωής, διατροφή, προπονήσεις, άλλες δραστηριότητες, προσωπικός χρόνος)

Ο πρωταθλητισμός των βετεράνων αθλητών είναι ακόμη πιο δυσκολη υπόθεση. Η καθημερινότητα του είναι από μόνη της "αγώνας δρόμου". Ως βετεράνος αθλήτρια και εγώ και ως εργαζόμενη παράλληλα ακολουθώ ένα αυστηρό πρόγραμμα διατροφής, εργασίας, προπόνησης και ανάπαυσης. Η μέρα μου ξεκινάει από πολύ πρωί παίρνοντας ένα υγιεινό και δυναμικό πρωινό. Εργάζομαι ως τις 15.00 το μεσημέρι. Η διατροφολόγος μου (Σόφη Τβαρνό) έχει φροντίσει να μου δώσει ένα πλήρες ημερήσιο διατροφικό πρόγραμμα, οπότε το μεσημεριανό μου, είναι αυτό που θα με "φορτώσει" ενεργειακά μαζί με λίγη ξεκούραση για να ανταπεξέλθω στο 3ωρο προπονητικό μου πρόγραμμα που ακολουθεί.

Συχνά για αποφόρτιση και αν υπάρχει κάποιος τραυματισμός επισκέπτομαι και τον φυσικοθεραπευτή μου. Η ρουτίνα μου επίσης περιλαμβάνει τη φροντίδα του σπιτιού. Η διασκέδαση είναι περιορισμένη αλλά προσπαθώ να την αρπάξω πηγαίνοντας κάποιο θέατρο, κινηματογράφο ή για φαγητό με φίλες. Όπως καταλαβαίνετε είναι αρκετά μοναστικός ο βίος, όμως γνωρίζω καλά ότι η ξεκούραση ο ύπνος και η καλή διατροφή είναι το τρίπτυχο που θα στηθεί γερή η βάση για να μπορώ να έχω ένα επιτυχημένο αποτέλεσμα.

Για να ασχοληθεί κάποιος σε αυτές τις ηλικίες και να κάνει πρωταθλητισμό τι πρέπει να προσέχει; Χρειάζεται κάποια ειδική προετοιμασία ή παλαιότερη ενασχόληση με τον αθλητισμό ή όχι;

Είτε κάποιος κάνει αθλητισμό για την υγεία του, για ευεξία ή για ψυχαγωγία ή όπως εγώ για πρωταθλητισμό, το να προστρέξει σε επιστήμονες που ασχολούνται με τον αθλητισμό είναι εκ των ουκ άνευ. Για την μεγιστοποίηση της απόδοσης μου λοιπόν έχω τον δικό μου προπόνηση την δική μου όπως προείπα διατροφολόγο και για την αποκατάσταση μου αθλητίατρους και φυσικοθεραπευτές. Όσον αφορά την προετοιμασία ή παλαιότερη ενασχόληση, το κάθε αγώνισμα απαιτεί ειδική προετοιμασία, τόσο για την τακτική που πρέπει να ακολουθήσεις όσο και για την τελειοποίηση της. Ένας βετεράνος αθλητής πού υπήρξε και στο παρελθόν αθλητής έχει προφανώς ένα προβάδισμα. Όμως δεν είναι αδύνατον να διακριθεί σαν βετεράνος που μπήκε στον πρωταθλητισμό αργά όπως έκανα εγώ. Χρειάζεται αγάπη πειθαρχία μέτρο γνώση και πάθος. Προσωπικά έμαθα τα εμπόδια στα 50 μου και τα κατάφερα καλά τολμώ να πω.

Χρειάζονται αρκετά χρήματα κάποιος για να προετοιμαστεί και να υποστηριχθεί από ειδικούς για παράδειγμα γιατρούς, χειροπρακτικούς. Είναι αναγκαίο;

Να λοιπόν και ένα μεγάλο πρόβλημα...το οικονομικό μας ταλαιπωρεί για να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες μας που δεν είναι και λίγες ξεκινώντας απ'τα απλά όπως ρουχισμός, εξοπλισμός, ιατρικές παρακολουθήσεις συνεχίζουμε με θεραπείες, συμμετοχή σε αγώνες, ταξίδια, καθημερινή συγκεκριμένη διατροφή, διατροφολόγοι, προπονητές, γυμναστήρια. Είναι συνειδητή μου επιλογή ο πρωταθλητισμός, θυσιάζω την προσωπική μου ζωή, της καθημερινές απολαύσεις μιας τυπικής γυναίκας εργαζόμενης. Όταν όμως βλέπω να πετυχαίνω τους στόχους μου νιώθω πλουσιότερη από τα συναισθήματα που με κατακλύζουν και η ευτυχία μου ξεχειλίζει.Δεν είμαστε όμως πάντα μόνοι σ όλη αυτήν την προσπάθεια. Υπάρχουν ενίοτε εταιρείες και άτομα που πιστεύουν στο όραμα μας και συνδράμουν οικονομικά για να μας βοηθήσουν να έχουμε παρουσία σε μεγάλους διεθνείς αγώνες.

Έχετε οικογένεια; Ήταν εξαρχής και είναι υποστηρικτική απέναντί σας και τις αποφάσεις σας;

Η οικογένεια μου, έχω την τύχη η δική μου οικογένεια, τα δύο μου υπέροχα αγόρια και η μητέρα μου να έχουν σύμπνοια και ομοψυχία και είναι γεμάτοι με τις ίδιες αξίες και ιδανικά. Έχω τους δικούς μου φανατικούς θαυμαστές που η πίστη τους σε εμένα είναι η μεγαλύτερη ώθηση,

Είχατε κακές στιγμές στην πορεία σας;

Ο δρόμος του πρωταθλητισμού σε δοκιμάζει και σε εκπαιδεύει να αντέξεις κυρίω τις κακές στιγμές που είναι και περισσότερες από τις καλές, τέτοιες δεν λείπανε δυστυχώς και από τη δική μου πορεία, αυτή που όμως με πλήγωσε με σημάδεψε αλλά και με δίδαξέ, με επαναπροσδιόρισε ως αθλήτρια ήταν το 2022 στο Tampere της Φιλανδίας στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ανοιχτού στίβου masters. Παρόλη την άψογη προετοιμασία μου και τις ευοίωνες προβλέψεις για διάκριση λίγο πριν την κούρσα των 300 m εμπόδια στην προθέρμανση αφόρητοι πόνοι στο πόδι δεν με άφησαν να σταθώ στην εκκίνηση.

Παρακολούθησα το αγώνισμα από τις κερκίδες ακούγοντας τον εκφωνητή να ανακοινώνει το όνομά μου Μουρατίδου Μαρία lane 6  Hellas,  κενό στο διάδρομο κενό στην ψυχή μου.Η κούρσα έγινε, οι χρόνοι έδειξαν ότι κάπου εκεί θα φιγουράριζε το όνομά μου στην Τριάδα. Η απογοήτευση και ο πόνος της δυσβάσταχτος, όμως ήρθε και η παρηγοριά από την ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ήρθαν όλες οι αντίπαλες μου και  με πήραν  από την κερλίδα για να με αγκαλιάσουνκαι να βγούμε όλες μαζί τις αναμνηστικές φωτογραφίες. Ήταν μια πολύ συγκινητική στιγμή αυτή της αναγνώρισης της αξίας μου.

Η ηλικία θεωρείται για αρκετούς ανθρώπους περιοριστικός παράγοντας για να ξεκινήσουν ή να συνεχίσουν σε ένα όραμα σε ένα στόχο που έχουν οραματιστεί. Τι έχετε να τους πείτε;

Θα σας απαντήσω με ερώτηση, είναι η ηλικία περιοριστικός παράγοντας για την ενασχόληση με άλλους τομείς της επαγγελματικής, ακαδημαϊκής ή κοινωνικής ζωής; ΟΧΙ. ΕΙΝΑΙ η απάντηση. Έτσι κ αλλιώς για να συμμετέχει κάποιος στον πρωταθλητισμό των βετεράνων πρέπει να έχει μια ηλικία και αυτή είναι η ουσία της ενασχόλησης του αυτής, να υπερβεί τους περιορισμούς της ηλικίας του και να αποτελέσει πρότυπο και ελπίδα για τους συνομηλίκους του. Εξάλλου σε μια κοινωνία όπως η ελληνική όπου δημογραφικά γερνάει, ο αθλητισμός των βετεράνων είναι πρότυπο δράσης. Διαφωνώ δε με τον όρο βετεράνος αν και τον χρησιμοποιώ έως τώρα στη συνέντευξη, καθώς παραπέμπει σε απόμαχο πολέμου, αλλά και τον όρο παλαίμαχος καθώς εμείς συνεχίζουμε να αθλούμαστε. Καλύτερος δε θα ήταν ο όρος διαχρονικός αθλητής που χρησιμοποιείται αλλά σε μικρότερη έκταση.

Σε μια συνέντευξή σας αναφέρατε ότι υπάρχουν άνθρωποι 70-90 ετών που προπονούνται συχνά και καταφέρνουν υψηλές αποδόσεις. Υπάρχει κάποιος φορέας, σύλλογος, ιστοσελίδα που μπορούν να ενημερωθούν εκείνοι που θέλουν να ασχοληθούν με τον αθλητισμό;

Και βέβαια υπάρχει, η ομοσπονδία μας λέγεται ΟΕΒΑΣ, Ομοσπονδία Ελλήνων Βετεράνων Αθλητών Στίβου και εδρεύει στην Αθήνα (www.oevas.gr)  Υπάρχουν σε διάφορες πόλεις ανά την Ελλάδα ΣΕΒΑΣ, Σύλλογοι δλδ που ανήκουν στην ΟΕΒΑΣ π.χ ΣΕΒΑΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ,ΣΥΒΑΣ ΛΑΡΙΣΑΣ, ΑΣΕΔΑΣ και άλλοι πολλοί.

Τελικά, η άθληση και ο αθλητισμός έχει ημερομηνία λήξης;

Ο άνθρωπος δεν είναι «αναλώσιμο προϊόν» που έχει ημερομηνία λήξης, η ψυχή και το σώμα δεν παροπλίζεται, ο καθένας μας θέτει τα όρια του και χαράσσει το δρόμο του.  ΟΧΙ λοιπόν αθλητισμός δεν έχει ημερομηνία λήξης