Η Χριστίνα Λέκκα είναι εξειδικευμένη στην υποστήριξη ασθενών με καρκίνο. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στην Κινησιολογία (MSc) από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης καθώς και απόφοιτος του ΤΕΦΑΑ Αθηνών και Φυσικοθεραπείας του Plymouth University της Μεγάλης Βρετανίας. Έχει πιστοποιητικά εξειδίκευσης στους τομείς Άσκηση και Καρκίνος και Λεμφοίδημα και Καρκίνος απ’ τον Αμερικάνικο Φυσιοθεραπευτικό Σύλλογο με υποχρεωτική πρακτική άσκηση σε πανεπιστημιακά νοσοκομεία των ΗΠΑ.
Μύθος 1ος: Ο καρκίνος είναι ΜΙΑ ασθένεια. Οι περισσότεροι άνθρωποι που αναφέρονται στον καρκίνο, φαντάζονται κάποιον στα όρια του θανάτου. Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ διαφορετική. Ο καρκίνος είναι μία νόσος που έχει πάνω από 100 διαφορετικές μορφές. Υπάρχουν είδη καρκίνου που είναι ιδιαίτερα επιθετικοί και με κακή πρόγνωση, αλλά και είδη καρκίνου που το ποσοστό επιβίωσης αγγίζει το 98%.
Μύθος 2ος: Ο καρκίνος οδηγεί σε θάνατο. Ο καρκίνος ανάλογα με τη μορφή του και το στάδιο της εξέλιξής του μπορεί να προκαλέσει τον θάνατο. Παρόλα αυτά πολλοί άνθρωποι που νόσησαν κάποια στιγμή στη ζωή τους από καρκίνο, δεν απεβίωσαν εξαιτίας του. Οι σωματικές αλλαγές τόσο από τον ίδιο τον καρκίνο, όσο και από τις θεραπείες ενάντιά του μπορεί να προκαλέσουν επιζήμιες καταστάσεις στον οργανισμό και να οδηγήσουν στον θάνατο. Η γνώση των πιθανών μελλοντικών επιπτώσεων, των αλλαγών στον οργανισμό και η άμεση διαχείρισή τους μπορούν να αποτρέψουν αυτές τις καταστάσεις.
Μύθος 3ος: Αν ανακοινώσεις σε κάποιον ότι έχει καρκίνο, θα τον ισοπεδώσεις. Παλαιότερα υπήρχε πιο έντονα η τάση να αποκρύπτεται η αλήθεια για την κατάσταση της υγείας των ατόμων που διαγνώστηκαν με καρκίνο. Η αλήθεια είναι ότι πριν μερικά χρόνια ήμουν κι εγώ λάτρης αυτού του μύθου γιατί ο θάνατος με τον καρκίνο ήταν μία ενιαία οντότητα στο μυαλό μου. Επειδή όμως η ζωή με έφερε ενώπιον των φόβων μου, και με έκανε να βιώσω και τις δύο περιπτώσεις, τόσο της απόκρυψης της αλήθειας όσο και της ωμής αλήθειας, συνειδητοποίησα ότι η δεύτερη οδός ήταν η καλύτερη. Είναι εγωιστικό να πιστεύουμε ότι εμείς είμαστε ικανοί να πάρουμε αποφάσεις για τις ζωές των άλλων. Ακόμα και αν αυτοί οι άλλοι είναι τα παιδιά μας, ο πατέρας μας, η μητέρα μας. η απόφαση που πρέπει να πάρουμε είναι πώς θα ενισχύσουμε το κίνητρο αυτού του ανθρώπου να παλέψει. Η κάθε δοκιμασία στη ζωή -που μια από αυτές είναι και ο καρκίνος- είναι μία διδακτική στιγμή. Δεν είναι τιμωρία η ασθένεια, είμαστε ύλη και ψυχή. Η μία οντότητά μας είναι, δυστυχώς, φθαρτή, η άλλη όχι. Όμως, όπως θα συνεχίζω να λέω, δεν υπάρχει άνθρωπος δυνατός και αδύναμος. Υπάρχει απλά άνθρωπος με ή χωρίς κίνητρο. Το κίνητρο για τον καθένα διαφέρει. Οπότε μια στιγμή που εμάς θα μας καταρράκωνε, για κάποιον άλλον μπορεί να αποτελεί σημείο έναρξης αναθεώρησης της ζωής του. Πολλές φορές μια ασθένεια αποτελεί και το κίνητρο για να αλλάξουμε τον τρόπο ζωής μας και τις βλαβερές συνήθειες του παρελθόντος.
Μύθος 4ος: Αν επιβιώσεις από καρκίνο, θα είσαι όπως πριν. Γιατί πρέπει να θεωρείται επίτευγμα το να είσαι όπως πριν, όταν ο προηγούμενος εαυτός ήταν αυτός που νόσησε; Ακόμα και με την πάροδο μιας τυπικής εβδομάδας δε γίνεται να είσαι ο ίδιος τουλάχιστον ψυχικά, καθώς το περιβάλλον και οι συνθήκες συνεχώς μεταβάλλονται. Αυτό που πρέπει να επιδιώκει ο καθένας είτε νοσεί είτε όχι, είναι να γίνεται καθημερινά η καλύτερη εκδοχή του εαυτού του, προσαρμοζόμενος κάθε φορά στις νέες συνθήκες. Όλοι αλλάζουμε και σωματικά και ψυχικά. Η διαφορά μεταξύ αυτών που νοσούν από καρκίνο και αυτών που δε νοσούν είναι ότι οι πρώτοι αναγκάζονται να προσαρμοστούν πιο βίαια στις νέες συνθήκες. Ανάλογα με τη θεραπεία που ακολουθεί το άτομο που νοσεί, έχει να διαχειριστεί πολλές σωματικές αλλαγές, αλλά και τις αλλαγές στην ψυχοσύνθεσή του. Οι στόχοι που πρέπει να βάζει οφείλει να είναι ρεαλιστικοί και να προσαρμόζονται στις εκάστοτε συνθήκες. Η διαχείριση των σωματικών αλλαγών απαιτεί πολλή υπομονή και ενημέρωση. Πολλοί επιζήσαντες από καρκίνο παλεύουν για τη δημιουργία ενός νέου εαυτού. Και κάποιοι άλλοι που δυστυχώς αποτελούν την πλειοψηφία, παραμένουν αδρανείς. Με τον όρο αδράνεια αναφέρομαι στην υιοθέτηση ξανά του καθιστικού τρόπου ζωής και την αποχή από την άσκηση, αλλά και τη συνέχιση προηγούμενων βλαβερών συνηθειών για την υγεία τους. Δυστυχώς, αποτέλεσμα αυτής της αδράνειας είναι πολλές φορές η επανεμφάνιση του καρκίνου ή η δημιουργία επιπρόσθετων χρόνιων νοσημάτων που μπορεί να οδηγήσουν και στον θάνατο. Ο καρκίνος αφήνει να σημάδια του και τους περιορισμούς του και πρέπει να στεκόμαστε απέναντι σε αυτά με σεβασμό και σύνεση. Ο εαυτός μας μπορεί να γίνει καλύτερος από πριν μόνο εάν βελτιώνουμε σταδιακά και ουσιαστικά τις περιοχές που χρήζουν ενδυνάμωσης και ιδιαίτερης προσοχής.
Απόσπασμα από το βιβλίο «ΑΣΚΗΣΗ ΖΩΗΣ» της Χριστιάνας Λέκκα, εκδόσεις Αθ. Σταμούλης
