Έξυπνες Λύσεις Για Να Υποκαταστήσετε Τη Ζάχαρη!

Έξυπνες Λύσεις Για Να Υποκαταστήσετε Τη Ζάχαρη!

Έξυπνες Λύσεις Για Να Υποκαταστήσετε Τη Ζάχαρη!

Η ζάχαρη παράγεται είτε από το ζαχαροκάλαμο με έκθλιψη ή από το ζαχαρότευτλο με τεμαχισμό, έτσι ώστε να προκύψει αντίστοιχα ο χυμός του ζαχαροκάλαμου ή του ζαχαρότευτλου, ο οποίος στη συνέχεια καθαρίζεται με ασβέστιο. Μ’αυτό τον τρόπο απομακρύνονται οι οργανικές ουσίες, οι πρωτεϊνες και οι χρωστικές και μετά διαβιβάζεται διοξείδιο του άνθρακα, που έχει ως αποτέλεσμα να εξουδετερώνει το πλεόνασμα ασβεστίου. Το επόμενο στάδιο για την επεξεργασία της ζάχαρης είναι η θείωση, κατά την οποία αποχρωματίζεται το παραγόμενο σιρόπι με θειάφι. Για τη μεν ακατέργαστη ζάχαρη ακολουθεί το φιλτράρισμα και στη συνέχεια η αφυδάτωση και η κρυστάλλωση των κόκκων της ζάχαρης, ενώ για την λευκή κατεργασμένη ζάχαρη μετά το ακολουθεί ο αποχρωματισμός με ζωϊκό άνθρακα και έπεται ο χρωματισμός με μπλε ουλτραμαρίν για να εξαλειφθούν οι κιτρινωπές ανταύγειες του προϊόντος, πριν πραγματοποιηθεί το τελικό στάδιο της κρυστάλλωσης.

Μετά απ’όλη την επεξεργασία που υφίσταται η ζάχαρη, καταλήγει ‘‘απογυμνωμένη’’ από θρεπτικά συστατικά και έχει γίνει καθαρά πηγή θερμίδων, καθώς λείπουν εκείνα τα συστατικά που μπορούν να διευκολύνουν τη χρησιμοποίηση των θερμίδων αυτών από τον οργανισμό (πχ. τις βιταμίνες της ομάδας Β ή τα ένζυμα).
Έτσι, μπορούμε να πούμε ότι η ζάχαρη ουσιαστικά αποτελείται από σκέτες θερμίδες και αποσπά βιταμίνες, ένζυμα και μεταλλικά άλατα που είναι απαραίτητα για τη χώνευση, αφομοίωση και χρήση της από τα αποθέματα του οργανισμού, τα οποία μ’αυτό τον τρόπο γίνονται φτωχότερα. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για το ασβέστιο και για τις βιταμίνες της ομάδας Β που χρησιμοποιούνται στο συκώτι για τη μετατροπή της χωνεμένης τροφής σε πιο σημαντικά συστατικά, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν άμεσα από το σώμα.

Κατά συνέπεια, η ζάχαρη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί σαν τροφή, αλλά πιο σωστά σαν ‘‘μη τροφή’’, κι αυτό γιατί από τη συχνή χρήση της δε δυναμώνει αλλά εξασθενίζει ο οργανισμός και οι αμυντικοί ανοσοποιητικοί του μηχανισμοί.

Οι συνέπειες από τη υπερκατανάλωση ζάχαρης

Τα μπισκότα, τα γλυκά, τα αναψυκτικά, οι τυποποιημένοι χυμοί φρούτων, οι μαρμελάδες, οι κονσέρβες, τα φάρμακα, ακόμα και οι οδοντόκρεμες αποτελούν ορισμένες από τις ‘‘κρυψώνες’’ της ζάχαρης, την οποία καταναλώνουμε, πολλές φορές χωρίς να το γνωρίζουμε. Έτσι, η υπερκατανάλωση ζάχαρης έχει από καιρό συσχετιστεί με πολυάριθμες παθήσεις και προβλήματα υγείας.
•    Η ζάχαρη είναι καταρχήν καθοριστικός παράγοντας για την πρόκληση βλάβης στο πάγκρεας, στον αδένα που παράγει την ινσουλίνη. Κάθε φορά που υπάρχει ζάχαρη στη διατροφή μας, το πάγκρεας αναγκάζεται να κάνει έντονη προσπάθεια για να παράγει την ινσουλίνη, η οποία είναι απαραίτητη για να μπορέσει να χρησιμοποιηθεί από τα κύτταρα η ζάχαρη που καταναλώνουμε. Μακροπρόθεσμα, μπορούμε να πούμε ότι το πάγκρεας ‘‘εξαντλείται’’ με αποτέλεσμα να μην επαρκούν τα λειτουργικά του αποθέματα για την κάλυψη των αναγκών του οργανισμού. Έτσι, προκαλείται ο σακχαρώδης διαβήτης, που χαρακτηρίζεται από την υπερβολική παρουσία γλυκόζης στο αίμα και στα ούρα.
•    Η τερηδόνα, που πλήττει σήμερα το σύνολο σχεδόν των παιδιών, είναι μια από τις παθήσεις που συνδέονται στενά με την κατανάλωση ζάχαρης, καθώς η παρουσία της στο στόμα ευνοεί την ανάπτυξη ιδιαίτερων βιοχημικών συνθηκών, που με τη σειρά τους προκαλούν αποδυνάμωση και στη συνέχεια ρήξη του σμάλτου που καλύπτει τα δόντια. Γι’αυτό και δεν είναι αρκετές όσες φορές κι αν πλύνουμε τα δόντια μας μετά το φαγητό, ιδιαίτερα αν το γεύμα περιλαμβάνει γλυκά ή άλλα ραφιναρισμένα τρόφιμα. Κι αυτό ισχύει και με τα ραφιναρισμένα τρόφιμα, γιατί αυτά έχουν πολύ μικρή περιεκτικότητα σε ίνες, η οποία δεν επιτρέπει το μηχανικό καθαρισμό των δοντιών που είναι απαραίτητος για να μειώσει στο ελάχιστο τα υπολείμματα των τροφών που παραμένουν ανάμεσα στα δόντια.
•    Η ζάχαρη, ως πλούσια πηγή ενέργειας, είναι επίσης εξαιρετικά οξειδωτική ουσία. Όταν κυκλοφορεί στο σώμα σε υπερβολικές ποσότητες δημιουργεί σημαντικές κυτταρικές φθορές. Τα παραδείγματα –ειδικά των διαβητικών-που τυφλώνονται ή παθαίνουν γάγγραινα των δακτύλων των ποδιών είναι πολλά από τις οξειδωτικές επιδράσεις της ζάχαρης είναι πολλά.

Παχυσαρκία, ο καλύτερος φίλος της ζάχαρης!

Μπορεί οι επιπτώσεις από την κατανάλωση ζάχαρης να είναι αρκετές και σημαντικές, αλλά η παχυσαρκία αποτελεί την πρώτη και κυρίαρχη επίπτωση της κατανάλωσης ζάχαρης, κι αυτό γιατί η ζάχαρη αποτελεί στην πράξη ενέργεια σε καθαρή μορφή, η οποία αν δεν χρησιμοποιηθεί αμέσως-πράγμα που ισχύει για την καθιστική ζωή-εναποτίθεται υπό μορφή λίπους στο συκώτι και στον υποδόριο ιστό.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, είναι ξεκάθαρο πως η ζάχαρη τείνει να υποκαταστήσει τις τροφές που περιέχουν φυτικές ίνες, ενώ σε μεγάλο βαθμό έχει οδηγήσει στην ελάττωση της κατανάλωσης γάλακτος. Ωστόσο, η ζάχαρη από μόνη της δεν μας κάνει  παχύσαρκους. Με τη νοστιμιά της όμως, μας παρασύρει να τρώμε περισσότερα γλυκά που είναι γεμάτα θερμίδες.

Τι είναι τα υποκατάστατα ζάχαρης;

Έχετε υπολογίσει πόση ζάχαρη καταναλώνετε καθημερινά; Κάτι περισσότερο από 20 κουταλιές, αν υπολογίσετε τα προϊόντα διατροφής που περιλαμβάνονται στο πρωινό, το μεσημεριανό και το βραδινό σας γεύμα, αλλά και στα σνακ που καταναλώνετε κατά τη διάρκεια της ημέρας. Για να αποφύγουν την υπερθερμιδική ζάχαρη, αλλά όχι και τη γλυκιά της γεύση, οι εταιρείες επινόησαν τα υποκατάστατα ζάχαρης που υπόσχονται να δώσουν λύση σε όσους θέλουν να προσέξουν τη σιλουέτα τους αλλά και να αποφύγουν το διαβήτη.

Πρόκειται για χημικές ουσίες που προσφέρουν τη γλυκιά γεύση της ζάχαρης και χρησιμοποιούνται σε μικρές ποσότητες επειδή στην ουσία είναι περισσότερο γλυκές από τη ζάχαρη. Κατά συνέπεια, τα προϊόντα που κυκλοφορούν στο εμπόριο και περιέχουν υποκατάστατα ζάχαρης θα περίμενε κανείς να έχουν λιγότερες θερμίδες. Δυστυχώς αυτό δεν ισχύει, διότι οι βιομηχανίες τροφίμων χρησιμοποιούν μεγάλες ποσότητες υποκατάστατων για να επιτύχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Έτσι, στα ράφια των σούπερ μάρκετ βρίσκουμε πληθώρα προϊόντων που μπορούν να υποκαταστήσουν τη ζάχαρη στα τρόφιμα και στα ροφήματα που καταναλώνουμε καθημερινά. Ποιες είναι όμως οι ουσίες που υποκαθιστούν τη γλυκιά γεύση  της ζάχαρης;

•    Ζαχαρίνη: είναι το πρώτο υποκατάστατο ζάχαρης που ανακαλύφθηκε, τυχαία το 1879 κατά τη διάρκεια πειραμάτων για καινούρια συντηρητικά τροφίμων. Πήρε το όνομά της από τη λατινική λέξη saccharum που σημαίνει ζάχαρη. Είναι 300 έως 700 φορές πιο γλυκιά από τη ζάχαρη. Ως υποκατάστατο χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, λόγω έλλειψης ζάχαρης. Το ίδιο συνέβη και κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Η εμπορική εκμετάλλευσή της μετά το τέλος του πολέμου απέφερε σημαντικά κέρδη στις βιομηχανίες τροφίμων και έγινε μόδα μεταξύ των γυναικών που ήθελαν να διατηρήσουν τη σιλουέτα τους. Ωστόσο το 1960 μια καναδική μελέτη που έγινε σε πειραματόζωα ενοχοποίησε τη ζαχαρίνη για δημιουργία καρκινικών όγκων. Αμέσως ο Αμερικανικός Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) αντέδρασε και εξέδωσε κατευθυντήρια οδηγία για τον περιορισμό της ημερήσιας κατανάλωσης της ανά άτομο.

Το 1977 τελικά ο Καναδάς απαγόρευσε την κυκλοφορίας της, ενώ το ίδιο εισηγήθηκε και ο FDA χωρίς ωστόσο να δοθεί ποτέ εντολή για την απόσυρσή της από τα ράφια των σούπερ μάρκετ. Η απόφαση ήταν αποτέλεσμα εμπορικών πιέσεων, καθώς τη δεκαετία του '70 δεν κυκλοφορούσε κανένα αντίστοιχο προϊόν Η ζαχαρίνη εξακολουθεί λοιπόν να κυκλοφορεί και σήμερα με την προειδοποίηση επί της συσκευασίας ότι "Η χρήση του προϊόντος μπορεί να έχει αρνητικά αποτελέσματα για την υγεία του ανθρώπου". Σημαντικό πλεονέκτημά της είναι ότι παράγεται εύκολα και διατίθεται σε στερεά μορφή για το καταναλωτικό κοινό.

•    Ασπαρτάμη: όπως και η ζαχαρίνη ανακαλύφθηκε τυχαία το 1965 από κάποιον χημικό, ο οποίος εργαζόταν για εταιρεία που έκανε έρευνες για νέα φάρμακα κατά του έλκους. Είναι 180 έως 200 φορές πιο γλυκιά από τη ζάχαρη. Έλαβε έγκριση κυκλοφορίας το 1981 και από τότε μεγάλος αριθμός μελετών έχουν δημοσιευθεί σχετικά με τους κινδύνους που προκύπτουν για τη δημόσια υγεία από τη χρήση της. Το 1996 εγκρίθηκε η χρήση της σε μια ευρεία γκάμα προϊόντων όπως αναψυκτικά, σιρόπι ζαχαροπλαστικής, ντρέσινγκ για σαλάτες κλπ.

Παρά την ευρεία χρήση της, η ασπαρτάμη αποδεδειγμένα αντενδείκνυται για άτομα που πάσχουν από φαινυλοκετονουρία, πολλαπλή σκλήρυνση, σύνδρομο χρόνιας κόπωσης, νόσο του Πάρκινσον, νόσο Αλτσχάιμερ και διαβήτη. Πέρα όμως από αυτές τις συγκεκριμένες κατηγορίες ανθρώπων, και άλλοι που έχουν γενικά ευαισθησία στις γλυκαντικές ουσίες πρέπει να αποφεύγουν τη χρήση της, καθώς ενδέχεται να εκδηλώσουν κεφαλαλγίες, στομαχικές διαταραχές και σταδιακή απώλεια μνήμης. Βασικό πλεονέκτημά της όπως και της ζαχαρίνης είναι ότι παράγεται εύκολα, έχει όμως διάρκεια ζωής έξι μηνών μετά την παρέλευση των οποίων χάνει την γλυκύτητά της.

•    Καλιούχος ακεσουλφάμη: πρόκειται για το τρίτο κατά σειρά υποκατάστατο που ανακαλύφθηκε το 1967 και εγκρίθηκε τελικά το 1992 κυρίως για βιομηχανική χρήση στην παρασκευή τσίχλας και τροφίμων. Το 1998 η εταιρία Pepsi πήρε άδεια για χρήση της καλιούχου ακεσουλφάμης και στα αναψυκτικά.  Είναι περίπου 200 φορές πιο γλυκιά από τη ζάχαρη και δεν διατίθεται στο λιανικό εμπόριο, παρά μόνο σε βιομηχανίες τροφίμων. Δεν υπάρχουν στοιχεία που να συνδέουν τη χρήση της με προβλήματα υγείας. Βασικό πλεονέκτημά της είναι η μεγάλη διάρκεια ζωής της (περίπου τρία έως τέσσερα χρόνια).

•    Σουκραλόζη: πρόκειται για το μοναδικό υποκατάστατο που προέρχεται από τη ζάχαρη και είναι 600 φορές πιο γλυκό απ' αυτήν. Χρησιμοποιείται κυρίως σε προϊόντα άρτου και προμαγειρεμένα τρόφιμα, σε αναψυκτικά, τσίχλες, διαιτητικά προϊόντα, χυμούς και στα ζελέ. Η χρήση της εγκρίθηκε το 1983 και από έρευνες που έχουν γίνει δεν έχει αποδειχθεί καμιά σύνδεση της σουκραλόζης με ασθένειες ή παρενέργειες.

•    D-ταγκατόζη: πρόκειται για το νεότερο υποκατάστατο που έχει τεθεί στη διάθεση της βιομηχανίας τροφίμων. Είναι 7.000 έως 13.000 φορές πιο γλυκιά από τη ζάχαρη. Το 2002 πήρε έγκριση για να χρησιμοποιηθεί σε αναψυκτικά, τσίχλες, χυμούς φρούτων, κομπόστες και προμαγειρεμένα τρόφιμα. Η παρουσία της στα προϊόντα είναι σύντομη και οι μελέτες για τις συνέπειες από τη χρήση της δεν έχουν ακόμη ολοκληρωθεί.

Ζάχαρη και σάκχαρα

Ο οργανισμός μας, για να αναπτυχθεί, να συντηρηθεί και να λειτουργήσει, χρειάζεται ενέργεια. Η βασικότερη πηγή ενέργειας για τον οργανισμό, ιδιαίτερα μάλιστα για τους αθλητές, τους εργάτες και τα παιδιά που βρίσκονται σε ανάπτυξη είναι τα σάκχαρα ή αλλιώς υδατάνθρακες. Αποτελούνται από άνθρακα, υδρογόνο και οξυγόνο και χωρίζονται σε τρεις κύριες κατηγορίες: στα απλά σάκχαρα που υπάρχουν στο μέλι ως γλυκόζη, στα φρούτα ως φρουκτόζη και στο γάλα ως λακτόζη, στους πολύπλοκους υδατάνθρακες που ονομάζονται πολυζαχαρίδες (τους οποίους γνωρίζουμε επίσης ως άμυλα και υπάρχουν στις φακές, στα φασόλια, στις πατάτες, στα δημητριακά, στο ρύζι και στα λαχανικά και στις φυτικές ίνες, που είναι ο φλοιός των φρούτων και των λαχανικών.

Οι τελευταίες δεν μπορούν να χωνευτούν εύκολα από το γαστρεντερικό σύστημα και παράγουν πολύ λίγη ενέργεια. Είναι όμως πολύ σημαντικές στο να βοηθούν στην αποβολή των περιττών ουσιών της χώνευσης και στην αποτοξίνωση των εντέρων.
Όταν καταναλώνονται και πριν απορροφηθούν από το αίμα, όλα τα σάκχαρα μετατρέπονται σε γλυκόζη για να παράγουν ενέργεια. Η γλυκόζη αφομοιώνεται πολύ γρήγορα από τα γαστρεντερικά τοιχώματα και επομένως η ποσότητά της στο αίμα αυξάνεται αρκετά απότομα, κινητοποιώντας τα ομοιοστατικά συστήματα του οργανισμού για να την  αποσύρουν και να τη στείλουν στα κύτταρα για καύση.

Έτσι όμως, η κατανάλωση γλυκών και ποτών που περιέχουν γλυκόζη στην απλή της μορφή και όχι ως πολύπλοκους υδατάνθρακες, δημιουργεί μια ‘‘έκρηξη’’ ενέργειας, που όσο περνά η ώρα ακολουθείται από ενεργειακή πτώση. Αυτό συμβαίνει επειδή οι μηχανισμοί των ορμονικών εκκρίσεων του σώματος που ισορροπούν το σάκχαρο του αίματος, έχουν αρχίσει να εξαντλούνται από τις συνεχείς κινητοποιήσεις, ενώ οι μηχανισμοί παραγωγής γλυκόζης εξασθενούν και αδυνατούν να παράγουν αρκετή ενέργεια.
Αντίθετα, οι σύνθετοι υδατάνθρακες διασπώνται από τα διάφορα ένζυμα πολύ πιο αργά και απελευθερώνουν έτσι την ενέργειά τους πιο μεθοδικά και ομαλά στο σύστημα, χωρίς να δημιουργούν τις ανεπιθύμητες αυξομειώσεις της γλυκόζης στο αίμα και τις επακόλουθες ενεργειακές καταπτώσεις και εκρήξεις.

Επομένως αναπόφευκτα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι υδατάνθρακες πρέπει να καταναλώνονται πρέπει να καταναλώνονται στη σύνθετη μορφή τους,(που είναι τα φρούτα, τα λαχανικά και τα όσπρια – καλύτερα τα ολικής και βιολογικής), έτσι ώστε να διασπώνται και να μετατρέπονται πολύ αργά σε γλυκόζη.

Διαβάστε επίσης...

Τα Καλύτερα Τρικ Για Να Διατηρείστε Πάντα Σε Φόρμα

Τα Καλύτερα Τρικ Για Να Διατηρείστε Πάντα Σε Φόρμα

Τα Καλύτερα Τρικ Για Να Διατηρείστε Πάντα Σε Φόρμα

Περισσότερα
Δερματίτιδα, Πώς Εμφανίζεται Και Ποιους Κινδύνους Κρύβει;

Δερματίτιδα, Πώς Εμφανίζεται Και Ποιους Κινδύνους Κρύβει;

Συμπτώματα, αιτίες και θεραπεία της δερματίτιδας

Περισσότερα
NAD+ , Τι είναι; Μπορεί πραγματικά να «αντιστρέψει» τη γήρανση;

NAD+ , Τι είναι; Μπορεί πραγματικά να «αντιστρέψει» τη γήρανση;

Το NAD+ που προλαμβάνει την παχυσαρκία και την άνοια, προωθώντας τη μακροζωία.

Περισσότερα